εφταξούσιος

ἑφταξούσιος, -ο (Μ)

αυτεξούσιος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αυτ-εξούσιος κατά παρετυμολογία από το εφτά, (πρβλ. εφτά-ζυμος < αυτό-ζυμος)].